vicdanen rahat hissetmiyorum ama geri adım da atmak istemiyorum
uzun yazabilirim. veya yazmayabilirim. yazmaya başladıktan sonra bakıcam duruma. olabildiğince özet geçmeye çalışacağım.konu teyzemler ve kuzenim.2016 yılında, kız arkadaşımla, ani bir karar alarak evlenmeye karar verdik. benim ailem dinden uzak, onun ailesi ise dindar kesimdendi. bu süreçte bazı "a
uzun yazabilirim. veya yazmayabilirim. yazmaya başladıktan sonra bakıcam duruma. olabildiğince özet geçmeye çalışacağım.
konu teyzemler ve kuzenim.
2016 yılında, kız arkadaşımla, ani bir karar alarak evlenmeye karar verdik. benim ailem dinden uzak, onun ailesi ise dindar kesimdendi. bu süreçte bazı "adet farkları" nedeniyle problemler çıktı, ben hiçbirini problem etmedim (maddi külfet getirecek şeyler değildi. maddi şeyler değildi kısaca). onlar da ilk başlarda problem etmedi aslında.
ardından düğün günü, bir "kız alma" olayı nedeniyle büyük bir olay yaşadık. annemler ciddiye almayıp kız almaya gelmediler, ben tabir yerindeyse 'sik' gibi ortada kaldım. çok çirkin şeylerdi, asla hatırlamak istemiyorum o günü. kızın ailesiyle o sırada büyük problem yaşadım. yine de sustum, ses etmedim. ama beni bir inat uğruna ortada bırakan annemleri de o gün affetmedim ve düğünde hiçbiriyle göz göze gelmedim. kız tarafının ailesi de annemlere aynı şekilde davrandı. yani belki şuan size saçma geliyor ama o ortamda böyleydi durum. bir inat uğruna oldu hepsi başka bir şey değil.
nikahın çıkışına biz (eşimel ben) arkadaşlarla ve benim aile tarafımla beraber rakıcıya gittik evlilik şeysine. (kız tarafı dindar olduğu için gelmediler. sorun değil çok) orada da ben annemlere surat yaptım, yanlarına da gitmedim. çünkü üstümde bir sürü baskının olduğu bir gün beni adeta yok ettiler. ancak olay bununla tamamlanmadı.
kuzenim olacak gerizekalı -biz onunla kardeş gibi büyüdük aslında. 1 yaş fark vardı aramızda, ve genelde bizde yaşardı-, o gün orada kavga çıkardı bir arkadaşımla. ve rezaletin boyutu arttı. teyzem benimle aptal aptal konuşmalar yaptı içkili kafayla.
ama bitmedi.
çünkü benim nihaktaki davranışıma ve onun ailesinin davranışına çok içerlenmişler. paragraflar dolusu yağdırdılar, ağızlarına ne gelirse saydırdılar. eşimin ailesine ağzına ne gelirse saydırdılar. telefona gelen bildirimlerden bu lafları eşim gördü ve 2 gün ağlayıp durdu. (onun cahil ailesinin adetleri vs. gibi şeyler saydırdılar)
kuzenim olacak hıyarağası nikahtan sonra "o kız yüzüme bile bakmadı selam bile vermedi" gibi iftiralar attı. ki öyle bir durum da yok, eşimin tanıştığı arkadaşlarım ve akrabalarım arasında en sevdiği çocuk oydu alsında.
ben de büyük ölçüde bağları kopardım. özellikle de kuzenimle olan bağları tamamen kopardım.
annemle de 2 hafta küs kaldıktan sonra bir şekilde barıştım.
konunun devamında; annemin el emeği ile yürüttüğü ve büyük fakirliklerden rahat bir nefes almasını sağlamış bir işi vardı. o işi bir süre büyütmeyi denediği bir dönemde; teyzemler gidip annemin elinden o işi almaya çalıştılar (hiçbir şekilde paraya ihtiyaçları olmamasına rağmen. sadece annemin fakir kalmasının onlarda iktidar sağladığını ve bu hissi yitirmek istemedikleri için).
ben de işi daha fazla uzatmayıp onlarla olan bağımı da yok ettim ve ağzıma ne gelirse saydırdım. ve anneme de onlalra asla konuşmamasını asla sohbet etmemsini söyledim. o da bağını kesti.
bu anlattıklarımın üsütnden 1.5 seneden fazla süre geçti.
kuzenim bu süreçte askere gitti ve annemin olduğu şehirde olduğu için, annem ona yardımcı falan oldu.
o da anneme; "xxx benle konuşursa ben ona hiç kırgın değilim" falan gibi şeyler söylemiş.
bir yanım onunla barışmak istiyor, beraber büyümenin şefkati belki. diğer yanım ise; asla diyor. benden asla geri alamayacağım günleri söküp aldılar. annesiyle ve teyzesiyle beraber binbir zorlukla yürüttüğümüz işi elimizden almaya çalıştılar. eşimin arkasından iftiralar attı.
ve allah bilir o, onun anası ve teyzesi benim arkamdan neler ne ağza alınmayacak laflar ettiler.
hatta anasıyla teyzesi alalh bilir ne hakaretler etmeye devam eidyorlar. hainliğimden, nankörlüğümden, şımarıklığımdan bahsedip durduklarından eminim.
gidip onu askerde ziyaret edip bir dal uzatabilirim. ancak bunu zayıflık olarak görüyorum. vicdanım çoğu kez "git" dese de kendimi tutuyorum, affetmek istemiyorum.
siz olsanız ne yapardınız
edit: buraya eklememiş olduğum bir şey daha mevcut; teyzemler, bizim çok büyük fakirlik vs. çektiğimiz dönemler bize oldukça yardım etmişlerdi.
0
whatdreamsnevercome (
17.04.18)
Ölümlü dünya, artık hiçbir şeyin düzeleceği yok ama olsun, çay için en azından. Artık dertleşecek değilsini zaten. Anlattıklarınızdan çok daha azı için onlarca insan çıkardım hayatımdan, gurur yapıp o çayı da içmedim, bir başıma oturuyorum şimdi evde.
0
barışırdım ama eskisi gibi olmazdı.
ve asla geçmişi unutmazdım.
0
susadım çeşmeye varmaz olaydım
(
17.04.18)
ben olsam hiçbiriyle görüşmezdim. sizin belki de en mutlu gününüzde sizi nasıl yalnız bırakmış aileniz, hiç aklım almadı. bence siz konuşmaya başlarsanız bunun gibi bir dolu sorun daha yaşarsınız gibime geliyor. zaten içinizde tamamen affetmediğiniz için de en ufak bir sorunu siz de gözünüzde büyütürsünüz. alakasız bir konudan eski konular açılır, onun üzerinden tekrar tekrar tartışma yaşar kendinizi yıpratırsınız. hali hazırda elinizi eteğinizi çekmişken bırakın öyle kalsın, dertsiz başınıza dert almayın derim.
0
dedimmidemedimmi
(
17.04.18)
millette ne hikayeler var ya, vay canına.
beni defalarca sıkıntıya sokan birine ne barış dalı ne kazık dalı hiçbir şey uzatmam zerre umrumda olmaz, çoktan geçmişin tozlu sayfalarına gömmüş olduğum için de vicdan micdan yapmam. yalnız cevap yazarken hayali bir kuzen varmış gibi yazdım ve durduk yere sinirlendim, geçmişe falan gömemedim henüz, ağzını burnunu kırmak istiyorum. sana kolay gelsin.
0
evde liyakat kalmamis
(
17.04.18)
git ve bunları ona da söyle, çözersiniz meseleyi.
0
insan çocuğunu düğün gübü yalnız bırakır mı ? bence kuzeni sallayın siz ailenizle olan ilişkilerinize bakın
0
ben olsam ayağına gitmezdim. gelecek senden ve eşinden özür dileyecek, pişman olduğunu söyleyecek o zaman tamam. ayıp eden o çünkü.
0
Barışmam. Cehennemin dibine kadar yolları var kısacık hayatında böyle dingillerin problemlerini çekmek zorunda değilsin. Ne vicdanı birader her fırsatta bi tekme vur bunlara. Şerefsizlere bak.
0
askerde ziyaret etmezdim ben olsam. zira haklı olan sizsiniz, ayağına gitmiş olursunuz. görürsem bi yerde konuşurdum ama onun dışında özellikle gidip konuşmazdım. zaten farkındaysan o konuşursa konuşurum demiş yani ben hatalıyım gibi bi tavrı da yok.
ayrıca şunu da belirteyim bu kız alma olayının dindarlıkla veya cahillikle alakası yok. aileniz çok büyük ayıp etmiş. 2 haftada affetmişsiniz hemen, eşinize çok üzüldüm ben.
0
barışmayıp, uzak durun bence.
kendi hayatınıza, kendi yolunuza bakın.
0
for the record
(
17.04.18)
Neill +1
Onun kırgın olacağı bir şey yok ki zaten olaylarda yarayı alan sizsiniz. Bir de utanmadan ben kızgın/kırgın değilim demesi ayrı bir pişkinlik. Gelip özür dilerse konuşabilirdim ben de, onun dışında gitmezdim.
Akrabalık bağları çok da mühim değil bence, mühim olan insanlıkları. Teyzem ya da kuzenim diye kimseye iltimas geçmem şahsen.
0
teoridefeminist pratiktegeysa
(
17.04.18)
buraya eklememiş olduğum bir şey daha mevcut; teyzemler, bizim çok büyük fakirlik vs. çektiğimiz dönemler bize oldukça yardım etmişlerdi.
0
🌸
whatdreamsnevercome
(
17.04.18)
Neil+1
Ama dahası var. Bu zeytin dalıyla ailenin o tarafı sana yanaşmaya çalışacak. Ve bu yanaşma sonunda tekrar (belki) kendilerini davet ettirme, eşine laf söyleme, bir sürü durum yaşayabileceksin. Aile eğer bağları güçlüyse çok değerli ve önemli bir şey. Ama nifak da yaratabiliyor. Dikkatli ol, barışabilirsin ama asla tam güvenmemelisin.
0
SiyamkedisiZorro
(
17.04.18)
Kılımı kıpırdatmam hacı. Ailene odaklan.
0
barisirdim. gecmis gecmiste kalmistir. ve gecmisin su an uzerinde hicbir gucu yoktur benim icin. hepimiz insaniz, olmasini istemedigimiz olaylar, yapmasini beklemedigimiz insanlar tarafindan yapilabiliyor. bu her ne kadar uzucu olsa da hayatin gercegi.
barisir ve yoluma devam ederdim. kendime ve cekirdek aileme odaklanirdim, onemli olan onlar cunku.
0
hazır dağınıkken bırak dağınık kalsın yoksa yine sen toparlamak zorunda kalırsın. herkes bir şekilde tartışır eder. bunlar sorun edilecek şeyler değil ama insanın bazen kendisini ne olursa olsun tutması gereken yerler vardır ve bu olaylar o zamanda olmuş o yüzden umrumda bile olmazdı. ulan iş yerinde bile patron tabiri caizse adamın ağzına sıçıyor yerin dibine sokuyor, zamanı geliyor ses çıkaramıyorsun niye? paraya işe muhtaç olduğun için. sen onun kardeşiysen o olayların o gün yaşanmaması lazımdı. koy götüne rahvan gitsin.
0
Ayağına gitme, bir gün bir yerde karşılaşırsanız konuşursun +1
0
i m cool with that
(
17.04.18)
konusmam gorusmem. olse cenazesine bile gitmem. yok kabul ederim.
0
in vino veritas
(
17.04.18)
barışmazdım. ilk kuzeninle barışacaksın, arkasından ailesi, arkasından da diğer küs olduklarınla barışacaksın. yine aynı dertler yaşanacak. yaşanmasa bile gelecekte ne kadar samimi olursan ol, bu yaşananlar-söylenenler her gördüğünde aklına gelecek, yine rahatsız olacaksın. ayrıca küsken de rahat durmayıp annenin işine çökmeye çalışmışlar. bence hiç gerek yok. bizim toplum "akraba" olayını abartıyor, önemli bir şey değil bence.
0
Kuzenini bırak, annenle konuşuyor olman bile hata bence. Asla konuşmazdım. Adamsa kendi gelip özür diler benden ve eşimden. Ondan sonra fikrim değişebilir ama o zaman da eskisi gibi olmaz.
0
Ben burada en çok şuna takıldım, hayır arkadaş nasıl dersiniz annenle nasıl görüşüyorsun diye, anne ne yaparsa yapsın annedir ya. Eş bulursun, sevgili bulursun ama anne bulabilir misin, annesi yanında olanlar ne güzel atıp tutuyor, benim annem sağ olacaktı, anneme laf söyletmezdim. Değerini bilin annenizin.
0
bence dik dur. kuzenin de teyzen de igrenc yavsak tipler. isleri dusunce gene gelirler sana. kaybedecegin bir sey yok.
0